Kaderime küstüm ben de *Ben de alıştım artık Gülmek nedir bilmeyen Kaderime Çektikleri yetmeyen Tâlihime Ben de anladım artık Istırâbımın bitmediğini Çilemin dolmadığını İnanmıyordum ben de bir zamanlar Sevenlerin ayrılacağına Aşkın hüsranla Biteceğine Çünkü o zaman Sen vardın yanımda Ne kadar mutluyduk birlikte ... Gözlerimizden okunuyordu Mutluluğumuz Söz vermiştik birbirimize Ölünceye kadar sevmeye Ama sen Terkedip gittin Nereye gittiğini söylemeden 🌠💫🌌💫🌠 Uzun yıllar geçti Ne bir haber Ne de bir mektup gönderdin Nerede olduğunu bile Bilmiyorum İlk karşılaştığımız anda Sevmiştik birbirimizi İsmini biliyordum sadece Merak etmemiştim gerisini Yanımdaydın çünkü her zaman Nereden bilirdim gideceğini Şimdi bir de hayâlin kaldı hâtıramda Ümitsizliğe düştüm iyice Umudum kalmadı artık Küstüm, darıldım Boyun eğdim ben de Ayrı kalan Bütün sevgililer gibi Gülmeyi unutmuş, cefâkar Kaderime Şükrü Atay 1979 - Mazide Kalan Şiirlerim |