SARMALINDA İNANCIN...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Her yalnızlığa bir şiir biçtim, aksayan ayağında gün bitiminin tünedim akasya ağacına, gölgeli beyitlere uzanan iç sesimi boğmak istedim. Bir mihenk taşıydı yürekte saklı tuttuğum en çok de esefim kendime illa ki estiğim gürlediğim yine kendimden kaçmanın maliyeti ve bıçkın rüzgâr illa ki üşütürken ruhumu. Kafes kuşuydu aşk ve ihbar ettiğim. Gün özürlüydü sayaç en çok da ihya ettiği aşkın Salkım saçak göğün bulutları İyi de ben ruhumu daha yeni ütülememiş miydim? Miskindi herkes Mistik bir aşk mıydı yoksa içime yerleştirdiğim? Her öznede saklıydı aşk Her öz veri ve ön söz Elbet yalnızlığın renginde saklı. Haşmetli bir sağanak içime yağan Ardıç kuşuna özendiğim miydi tek yalan? İmla hatası ile doluydu içim En çok en çok da gözlerim. Sezilerim infilak ettin ansızın Sızan bir çocuk gibi annesinin kucağında Sızlayan eklemleri şiirlerin Ne de olsa çocuğumdu her biri. İnkâr edemezdim Söküklerimi dikemediğim: Ne terziydim ne şair Ne insandım ne peri Sökün eden duygulara serildiğim Elbet o kırık pencerenin pervazı. Hümayunu yerin göğün Saf tuttuğum her mevsimi yorgunluğun En çok da safiyet yüklendiğim Safça sevdiğim kimse illa ki geçen nazı yalnızlığıma. Kuruyan bir yaşta doğdum yeniden Yas’a boğulan şu sefil gönül Bir içimlik bildiğimse huzur ötesi bir düşün Muadili idi elbet saklı tuttuğum Gözden sakınılası tüm sevdiklerim Asla açmamalıydım gözlerimi ölüme. Sıkı sıkı sarıldığım yalnızlığıma Mademki söz geçiremiyordum Sözü geçen şiirleri sığınak bildiğim En çok da sağanağı rahmetin Bir düşte ya da bir şiirde açıp solan Bir çiçek gibi… Sirayet eden her yeni gün Siması yabancı olmasa da hüznün Bildiğimi sundum Bilemediklerime sustum Bilediğim yüreğimde saklı Bir bülbül gibi Afili bir gülün de sefil varlığına Riayet etti zamansız ve mekansız şiirlerim. Uyku mahmurluğunu atamayan bir derviş gibi Salındığım her deyişti Asla ayrı duramadığım dergâhım İçimde saklı iken aşk ve rahmetin İhya edesi ruhumla sardım evreni Belki de sarmalında inancın Şakıyan yüreğime eşlik eden En çok da bilinmezin sireni. DOSTLARDAN İNCİLER... sessizliğinde yalnızlığın ne çok ses var seslenmeler var her ecesinde her kelamında sığındığı tek yar tek diyar sığmıyor yere göğe çağlayan bir sevda Allah diyor yar yüreği yangın yeri ne çok sevda yüklenmiş bu sevdakar...AHMET ÇOŞKUN HOCAMA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM |
Bildiğimi sundum
Bilemediklerime sustum
Ne güzel bir yüreğiniz var, zaten yazdığınız her mısra bunun göstergesi gibi, bir insanın bildiğini sunması bilmediklerine susması kadar güzel bir şey var mı ki, hele ki günümüzde her konuda ahkam kesenleri gördükçe, her konu hakkında fikir yürütenleri duydukça, susmanın ne kadar büyük bir erdem olduğunu daha iyi anlıyor insan
Emeğinize yüreğinize sağlık
Sağlıcakla kalın
Selamlar saygılar efendim