(Fasl-ı Muhabbet Şiiri)

Okuma yazmayı öğretmek için
Okula bizleri aldı öğretmen.
Gönüller işledi o için için
İstikbale giden yoldu öğretmen.

Öğrenciye anne baba olurlar
Öğrenci üzülse acep n’olurlar
Sevgiler verince saygı bulurlar
Böylece kâlpleri çaldı öğretmen.

Öğrenci gözünde apayrı yeri
Yeniler kendini hiç kalmaz geri
Dersi öğretirken akıtır teri
İlim denizine daldı öğretmen.

Her meslek kutsaldır hocalık başka
Gün geçtikçe sever gelirler aşka
Bu gönül işidir hem de bambaşka
Aşkla çalışan bir kuldu öğretmen.

Öğrenciyle hemhâl olan onlardır
Emek verir iken solan onlardır
Terör kurşunuyla ölen onlardır
Görevi ibadet bildi öğretmen.

Nerde Bayrak varsa öğretmen orda
Sever vatanını yüksek ayarda
Bazen rahat olur bazen de darda
Çok mahrum yerlerde kaldı öğretmen…

Bülbül kendisiyse öğrenci ‘gül’dü
Öğrenci gülerse kendi de güldü
Meslek aşkı yaktı sönen bir küldü
Savrulup kalplere doldu öğretmen…

Okulda öğretmen derslere girer
İhtiyaç olana kol kanat gerer
Öğrenci yoluna gönlünü serer
Sevgi veren coşkun seldi öğretmen.

Behlül, bu şiiri düşünerek yaz
Hata yapmayasın dikkat et biraz
Yaşayan hocalar ederler ikaz
Her hâl yazılana güldü öğretmen.

29.11.2020