DEMLİ MUHABBET

Yok öyle hiç bir vasfım
Ayaklarımın yere bastığı kadarım
Kuytularda aldığım nefesle can gelir bedenime
Yalnızlığın deminde,
Hiçliğin sırtında
Yaşamaya yaşıyorum.
Kalp yaşım ilerledikçe
Biçilen rollerin sonuna doğru
Şöyle bir ziyaret etmek hasıl oldu
Kalabalıklarda kalmış
Harflerin kıskacından kurtulamamış yüreğe
Yıllar oldu şöyle demli muhabbet etmeyeli
Telaşların koluna girmiş
Akıyoruz sağlı sollu
Dedim ya demli bir muhabbet istiyor bu yürek
rotanın yönü hangi taraftır
Kimler var yolculuğunun yanı başında
Halın eyi mi?
Ah yaratılmışların en güzeli
Verdiklerine bin şükür
Vermediklerine öyle uygun görmüş
Diye başlıyor söze
Halımı soruyon ya
Geceyle gündüz gibiyim yoldaşlık
Hazan yaprakları dökerken zifiri karanlıkta
Şöyle diyom akledip vicdanlarını dinleyebilseler
Kötülüğe zifler döküp
Kör kuyulara boşaltsalar koyulaşan damarlarını
Merhamet,iyilik,güzellik çiçekleri açsa
Gönül bahçelerinde
Zor mu be yoldaşlık
Seher de aydınlanıyor ruhumun katmanları
Kelimeler çıktıkça kalemin ucundan
Kuşlar bir başka kanat çırpıyor
Bakışlarım bulanıyor
Umudum emekleyerek geliyor gönlümün kıyısına
Umutla yazılan reçetelerin
Sevgi ilaçlarını herkes içecek diyorum yoldaşlık
Sabırla iyiliğin güzelliğin kazanacağı günler hayal ediyor bu yürek
İnanmasalardı da
Böyle gördüm
Böyle inandım ben bu hayatta
Son nefesime dek iyiliğin sevginin kazanacağını
Söylemeye devam edeceğim yoldaşlık