Ne olursun artık sen bana hiç aldırma,

Kalbimin darlığında güzelliğinle boğulma,

Aşkın salkımlarında hüzne maruz kalma,

Umutların sürurunda renklerini anlasana.



Ben ruhumun lekelerinde kayboldum anla,

O nezih kalbine layık değilim ağlasam da,

Çiçekler açmaz fakir halimin hurdalığında,

Yüreğim serabın hükmüyle suyu anlasa da.



Dağların yamaçlarında naçarlığım tutunca,

Vadilerin güllerinde aşk hiç anlaşılmayınca,

Kalp sahibinden ruh ikliminden uzaklaşınca,

Üflediğim kaval nağmesi yüreğimi sardıkça.



Dilim suskunluğun sevdasında hazzı tadınca,

Kelam eğlemenin manasında Hakk solununca,

Sevda devranında hevesleri aşktan ayırınca,

Ten için uzletin, aşk için hikmeti anlaşılınca.



Biliyorum cezbe tutulmuş misali çekiyorsun,

Zahirimde husule gelen illetleri bilmiyorsun,

Nefsimin hederliğinde adamlığımı arıyorsun,

Ruhumu sefilliğinde sen bana aşk sunuyorsun.



Hasretim nizam edilecek nefsin değerlerine,

Kalbimin kurtuluşuna vesile olacak hamiyete,

Takiyyeden azade, azimetle hilm enginliğine,

Ötelerin hali kuşatan serinliğinde ki yüceliğe.



Hiç saltanatla tevazuu birlikte yaşar mı anla,

Tebasına ulufeler dağıtanla ruhsata yaslanma,

Ezberle anlamanın o farkını düşünerek sorgula,

Ruhi karmaşalık yozluğuna boğularak koşturma.



En çok bilmediklerine teslim oluyorsun sorsana,

Akıl bunun için sana tevdi edilen anlak baksana,

Gülün kokusunda deşifreyi bekleyen değeri anla,

Semadan sana nazar eden hakikatle yoğrulsana.





Mustafa CİLASUN