Bekledim...
Bekledim evet bekledim günlerce
Kafamda homojen binbir soruyla İndim, çıktım basamaklardan Kah yanlızlığa daldım Kah kalabalıklardan sıkıldım Ve kapıların perişan telaffuzunda Güvercinleri ürküttüm. Her mesafeden baktım Her anının hesapladım Sonuna, caddenin taaa ucuna Gittim, geldim Kepenkler kapanıyor Işık, bakır bakır rengini alıyor Zaman duvarının aralığından süzülürken Gölgeler uçtu duvarın üzerinden Nemli başladı gece. Şüphe dolu evet şüphe dolu Ne kadar da yalnız içim Yığınla cevapsızlık İnanmak lazım kederli saatlere Başıboş dolaşırken İnanmak lazım yaşamın tuaflıklarına İnanmak lazım ruhların çatışmasına... Mustafa Yaman 16 kasım 2020 |