Gel gidelim buradan, ışık yok bu şehirde Hep aynı hüzünlere, çıkıyor dar sokaklar İnan ki fayda yoktur, mutluluğu tehirde Her gece ikimizi, gam, yalnızlık kucaklar
Aynı derdin nakaratı var rüzgârın dilinde O söyledikçe ağlar, ağlar yorgun gözlerin Mutluluk nakışları görmedim mendilinde Kahkaha atmak hakkı değil midir bizlerin?
Bu lanetli şehirde ölü şehvet kokuyor Dans eden ağaçları ve kuşları özledim Buradaki çiçekler acı kasvet kokuyor Sarı papatya dolu, yokuşları özledim
Bir ev ve bahçesinde portakal ağaçları Kokusunu alayım saçlarını koklarken Yüzünle doldurayım terleyen avuçları Özlemiş gözlerimle gözlerini yoklarken
Portakal ağaçları, çiçek açsın ve sen gül Kahvaltı yapar iken kuşlar ötsün sadece Güle serenat yapsın bizim biçare bülbül Biz de eşlik edelim, her söze hecehece
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
PORTAKAL AĞACI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
PORTAKAL AĞACI şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.