1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
467
Okunma
..
insanları tanımanın yolu yok
koklamakta çare değil kar çiçeklerini
hissiz ve belirsiz
özü yitirilmiş duyuların
sararmış güz tebessümünü kesiyordu ayaz ışığı
simsiyah saçları ve şubatın gece yarası elleri
baharı anımsatacak mı
yüzünde açmayan gamzeler
taşır mı buz tanecikli katreleri
ki omuzlar arasında kalan ince bele sarılmak düşümde düş görmekti
sevgi adıyla konuyordu bul’aşım karanlığın tenine
aylar ve sedyeler isimsizler tekerinde dönüyor anonslarla
bir yarım muhalifken tanrılara
bir y’anımsa
göz yaşıyla kan damlar avuçlardan taşan dualarla
...
5.0
100% (6)
Cevap Yaz