Nefessizim II (arşiv)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın eski bir şiirimdi çokta uzundu- bir kısmını çıkararak uyarladım güne - daha doğrusu keskinleri keserek sundum - hoş görüle...
Nefessizim II
dar geliyor giysiler beden cana dar geliyor içimde bulutlar kükrüyor şimşekler yağmurla iniyor içim içimden akıp gidiyor kaç sevda sığar bir ömre kaş intihar bir bedende yuvalanır benim dağlarım vardı morlu düzünde papatyalar topladığım koyun kuzu sesiyle çınlayan köylerim şehirlerim ekmek buğusu kokan kalabalıklarında koşturduğum alın terinde yıkandığım ey sevdiğim benim insanlarım vardı gülen gözlerle birbirine bakan toplanıp düğünlerde halay çeken cenazelerinde ağıt yakıp yas tutan komşudan komşuya taşınan sofralarım gün gör artık doğan günler sana çıkmazmısın gün yüzüne parmaklıkları paslanan umut kafesim karanlıklarda özgürlüğe çırpınan hevesim çığlık çığlığa avazdasın neden duyulmazsın savaşlar depremler hastalıklar yoksulluklar ey gözyaşı göklerimi kıskandın ne bu yağışın dağları dağlara çağları çağlara devirip gelen insan seli ey vefa ey huzur ey sefa tükendim sana Ahmet Coşkun |
Saygı ve selamlar.