AYRILIK ÖNCESİBaş başa kalmıştık tren garında, O konuşuyordu, ben susuyordum. İçim yanıyordu aşkın hârında, Aslına bakarsan; kan kusuyordum. Yüzü bembeyazdı, yanağı aldı, O mahzun haline gözlerim daldı, Vuslatı beklemek bizlere kaldı Gelmeyen bahara hep küsüyordum, Loş bir ışık vardı daracık yolda, Gölgeler uçuştu sağda ve solda, Hırsımı çıkardım bir suçsuz kulda, Karayel misali hep esiyordum. Uzaktan duyuldu bir siren sesi, Bir telaş kapladı hemen herkesi, Gurbete çıkanın kalmaz kimsesi, Bunları düşünüp, yüz asıyordum. Bir titretme tuttu, ateş yanarken, Metanet de zordur, yürek kanarken, Gözlerim dolacak, onu anarken, Şimdiden bağrıma taş basıyordum. Kederden azade olmak var idi, Her zaman yanında kalmak var idi, Huzurla uykuya dalmak var idi, Gözümdeki yaşı zor kesiyordum. Sabri Koca |