Hiç ummadığın anda çıkacağım karşına sevgilim,
Bir köşede seni, çaresizlik nöbetleri teslim almışken,
Sığınacak bir limanın olmadığını anladığında,
Gözyaşlarını içine akıttığın, kimseye göstermediğinde geleceğim sevgilim...

Hiç ummadığın anda çıkacağım karşına,
Bir seher vakti olacak sen soğuktan titreyecek,
Bir gece vakti zifiri karanlığında boğuluyormuş gibi hissedeceksin,
Avaz avaza isyana bağladığında sözlerini çözmeye geleceğim sevgilim...

Hiç ummadığın anda bir siluet olarak karşına çıkacağım,
Tam hayatta tutunacak dalın kalmadığını düşüneceksin,,
Seni unuttuğumu düşündürecek tüm yaşayamadıkların,
Bir yerlerde seni düşünmediğimi düşündüğün anda çıkacağım karşına sevgilim...

Hiç ummadığın anda çıkacağım karşına,
Zamanın mekanın senin için anlamı kalmayacak,
Sözlerin kendine bile tesir etmeyecek belki de,
Tüm yalan cümleler kulağını tırmalarken geleceğim sevgilim...

Hiç ummadığın anda çıkacağım karşına,
Sana gelen yolları kapattığına pişman olacak,
Tüm köprüleri yaktığına üzülmeye başlayacaksın,
Bütün sokaklardaki barikatları yıktığımı bilmediğin anda geleceğim sevgilim...

Hiç ummadığın anda çıkacağım karşına...
İhtimal dahi vermediğin bir köşeden izleyeceğim seni,
İliklerine kadar sevgisizlikten eksiklikten üşürken,
Guruna egona söz geçiremediğin anda geleceğim sevgilim....

Hiç ummadığın anda çıkacağım karşına,
Sensizliğin kapısından girebilmek için gözlerine bakmaya,
Seni hala severek saçma sapan düşüncelerimi bitirmeye,
Delinmesi zor kabuğunun kırıldığı anda geleceğim sevgilim...

...İPEK KALKAN...