KIRLANGIÇ ÇIĞLIĞI
Sarkıta tutunmuş küçük yuvada
Tiz bir kırlangıç çığlığı Kimsesizliğine boca edilmiş Küçük yuvasında eğreti yalnızlığı Uçmak bir adım ötesi Uçabilmek hayal ötesi Binbir umutla büyüdüğü yuvasından uçtu Umutsuzluğun kucağına Oysa göğe aşıktı kırlangıç Göğün yedi rengine Başka mevsimlere aşıktı Yarınlar doğuran günlere Tiz bir çığlıktı Bağrından kopan gecenin sessizliğine Sarkıta kızdı Yuva olmuş üç beş çalıya Kaldırdı başını semaya Uçmayı diledi, kanatları yaralı Bir kanat diğer kanadı tetikledi Bir tetik ömrüne değdi Uçmuştu ama artık çok geçti Bu defa kanadı değil Yüreği kanadı... |