Düzen
Kırıldı gönül perdahı
Dağıldı muhabbet dergahı Diller oldu pervasız Gülenler arsız arsız Almış başını gider Yalanda olmuş önder Sözün arı namussu yok Yürek acıması yok Her şeyin adı para Sersefil olmuş fukara Sarmaz komşu komşuya yara Kimi kıvranır açlıktan Kimi şımarır varlıktan Şımarır çünkü haram Oldumu bir de makam Seyreyle haddini bilmezi Kendini İlah gibi görür Vicdanı, insafı kördür Vicdan ve merhamet nedir İyilik güzellik ne haldir Bilmez varlık şımarıkları Adaletsizlik yıkar toplumları Dirlik düzenlik kurulmaz Canlar birbirine can olmaz Adalet gerekir kula Hoşgörü bakmaz kusura Varırlar onlar göklüğe Kaynaşır ulaşırlar dirliğe Özlenilen nizam budur Kıyamet dünyanın sonudur Ne güzel demişler atalar Biri yer biri bakar Kıyamet ondan kopar |