TÜKENEN KALEMLER

Kaşlar kalem olup yazarken kendi
Tükenmez kalemler aşkla tükendi
Tükenmeyen bir aşk kaldı içimde
Kâlbim gözden akan yaşla tükendi

Kimi köşelerde ıssız kuytuda
Kimi gecede sen derin uykuda
Kaşın kalem oldu düştü k/ağıda
Gönlüm kalem kalem yasla tükendi

Kalemin ucunda dönerken âlem
Aşk ile hasreti yazdı her kalem
Kâlbim kan ağlarken ben nasıl gülem
Kalem bir akılsız başla tükendi

Aktaş kalem biter gelir yenisi
Aşk bitmez âlemde gelir gerisi
Baktıkça yüzüme esin perisi
Kalem gül yüzünde aşkla tükendi

Şaban AKTAŞ
27.12.2020 - 07.45

Görsel: Şaban AKTAŞ

AŞKI SENDE BULDUM BENDE YAŞADIM

Seninle geçtiğim Nevşehir yolu
Serinde gençliğin aşk ile dolu
Utulmaz coşku neşe dopdolu
Aşkı sende buldum sende yaşadım

Uçhisar Kalesi Paşabağları
Güzelyurt Vadisi Hasandağları
Melendiz Çayı’nda sevda çağları
Aşkı sende buldum sende yaşadım

Üçgüzel önünde döndün yüzünü
Asmalardan süzdüm üzüm gözünü
Tel tel söyler saçın aşkın sözünü
Aşkı sende buldum sende yaşadım

İğde çiçekleri hâlâ sen kokar
Sular gürül gürül gül diye akar
Savrulur saçların aşk beni yakar
Aşkı sende buldum sende yaşadım

Söyle Hasan Dağı söyle Erciyes
Aşk ile külden mi geliyor bu ses
Kızılırmak boyu aşk dolu nefes
Aşkı sende buldum ben/de yaşadım?

Şaban AKTAŞ
27.12.2020 -14.12

AY DOĞU UFUKTA GÖRÜNDÜ YÜZÜN

Ay doğdu ufukta göründü yüzün
Yeni ay Yeni Yıl kutlu olsun yâr
Gün battı kâlbime battı gül hüzün
Gül kurusu bulut benim olsun yâr

Her dolunayda gül yüzün gecede
Gecenin ecesi yâr pencerede
Şarkı türkü şiir dilde hecede
Yüzüne her sözüm senin olsun yâr

Ay yüzünde sana şarkılar yazdım
Gerdanında aşkla inciler dizdim
Şavkın ile serin sularda yüzdüm
Sana hasret kollar senin olsun yâr

Ay doğdu gün battı gül şafak attı
Düşlerim gecenin koynunda yattı
Aktaşım hasretim canıma yetti
Hasret türkülerim senin olsun yâr

Şaban Aktaş
27.12.2020 -18.53

Görsel: Şaban AKTAŞ
Bu akşam - Antalya

BİR IŞIK YAK!

Bir ışık yak gece karanlığında
Saçında yıldızlar uçup dağılsın
Zülüflerin tel tel ay şafağında
Uçuşan yıldızlar gözünden yağsın

Salını salını uçan uçurtma
Zülfünün telini gözden kaçırtma
Koparıp telini dağlar aşırtma
Gözünden gönlüme özlemin yağsın

Rengârenk uçuşan zülfün telleri
Aşk ile hasretin esen yelleri
Elimde zülfünün sırma telleri
Sazımın telleri göğsünde çalsın

Gözün ışığıyla yansıyan nuru
Gönülde aşk ile yıldız yağmuru
Gül yüzün tertemiz berrak dupduru
Çoçukça sevincin yüzünde kalsın

Aktaş sicim sicim aşksa bu yağan
Güldür gül yüzünden özlemin sağan
Saçlarında sevda seli çağlayan
Gökkuşağı hüznüm yüzünde kalsın...

Çiy düşen güllere gözlerim yağsın...

Şaban AKTAŞ
27.12.2020 - 10.31

Görsel: Şaban AKTAŞ


HAVAYA BAK!

Sabah nasıldı şimdi nasıl
Nereden nereye
Dağıldı bütün bulutlar
Vakit öğleden sonra
Yine günlük güneşlik
Eskisinden eser kalmadı
Fakat rüzgârın şiddeti
Daha da arttı
Fırtınalandı ortalık
Sert bir kuru poyraz
Sallanıyor kapı pencere
Eğilip doğruluyor dallar
Bugün kırılır bu camlar ya
Haydi hayırlısı bakalım
Ne varsa yaprak gazel
Savruluyor yerden yere
İyi gününde değil Antalya!

Şaban AKTAŞ
27.12.2018- 15.15

Fotoğraf. Şaban AKTAŞ

ÇETREFİL

Kimi insanda ağız var, dil var
Kokususu mis
Dudak var
Bin çiçekli süzme bal
Kimi içinden pazarlıklı
Ağzı çenekli
Kokusu çekilmeyen pis
Güzelavratotu
Çetrefilli Belladonna,
Kimi dikenli dal, palmiye,
Dişbudak var, hasretim uzun
Dilimde tuzun
Gülde diken dal niye?!

Şaban Aktaş
27.12.2018 - 12.26

ESKİSİYLE YENİ

Aklına gelmezdi kimsenin
Antalya’da kışın böyle olacağı
Havanının aniden değişip
Buz kesip soğuyacağı...

Hiç böyle değildi eskiden;
Bir bakmışsın günlük güneşlik
Bir de bakmışsın kararmış
Gök, yüzünü kapatmış tamamen
Koyu gri, kesif; kümülüs
Yağmur yüklü bulutlar sarmış..

Bambaşka bir iklim
Öyle bir sert soğuk
Sanırsın bu rüzgâr, vuvvv vuvvv
Doğu Anadolu’dan
Ta Erzurum, Van’dan esiyor,
Sahil değil sanki yayla
Elim ayağım buz kesiyor...

Çok çok değişti
Nerede o eski Antalya;
Hanımeli yasemin
Turunç çiçeği kokan
Kaleiçi sokakları;
Akdeniz Çiçek Pasajı
Yedikule,
Kardelen, Dembar
Yolgeçen Hanı
Meyhanelerinde sabahlar
İskelede, mendirekte
Dalgakıranın eteklerinde
Koynumda sevgilim
Candan özge can
Ağartırdık şafakları...

Kırkmerdiven’den iner
Mermerli’den çıkardım...

Hele benim doğduğum semt
Değirmenönü, Taşlık Mahallesi
Hani eski bağlar bahçeler
O portakal ağaçları
Oluklu kiremitli evler
Konaklar yok yerinde
Her yerde beton binalar
On onbeş katlı AVM’ler
Üstüstevler * yükseliyor
Tanıyamaz oldum doğduğum kenti
Kayboldu yok, güzelliği dile destan
Bir yeryüzü cenneti...

O eski sıcaklığına hasretim
Elim ayağım buz gibi
Ben yaşlandım gittim
Değiştikçe değişti iklim
Çıkasım gelmiyor hiç
Sıcacık yatağımdan dışarı...

Nerede o eski Antalya
Doyumsuz baharı yazı
Ilıman kışları
Çöktü kar ayazı;
Yerinde yeller esen
Hatıralar gibiyim,
Gökyüzünde karabulutlar
Uçup giden liman kuşları...

Şaban AKTAŞ
27.12.2018- 09.21

(*) Üstüstev : Apartman yerine benim türettiğim bir sözcük.

AYNASI ÇUKUR

Kulak ver sesime
Aynası çukur adam
Dinle beni kardeşim
Sen istemesen de
Şiirim seni oyacak
Dağıtacak selim seni
Kıyısına koyak koyak!

İlham alıp
Su yüzünde aynadan
Dönüp aynana
"Bu ne biçim adam?"
Diyeceksin,
İşte o zaman aynına
Kendin tükür adam!

Şaban AKTAŞ
27.12.2018 - 12.00

HAYAT

Hepimiz ayrı bir parçasıyız
O en büyük yapboz oyunun
İrili ufaklı her şey,
Aklına gelen her nesne
Nasıl dağılmış ise çevrene
Dağılmış öylece
Bir büyük patlamayla
Sonsuz büyük evrene...

Bak güneşe ay’a
Takımyıldızlar, gökadalar
Boşlukta yer bulup
Yerleşmiş fezaya,
Sanma ki hep öyle kalacak
Sürekli kayma var
Biri var olur iken
Bir diğeri yok olacak
Böyle sürer hayat ancak

Akasmaya benzer yıldızlar
Portakal ağaçlarına
Çiçek çiçek, dal dal
Meyveden tohuma duran
Vakti gelince düşen
Yeni yerine yerleşen...

Şaban AKTAŞ
27.12. 2018 - 17.18

KÖTÜ SÖYLEME!

Her insan nasılsa öylece güzel
Güzelsin de sakın çirkinsin deme
İnsan canı eli diliyle üzer
İyi şeyler söyle kötü söyleme!

El yarası geçer dilinki geçmez
Kemiği yok dilin kendi yön seçmez
Dile yön verirsen ağzını açmaz
Aklını kullan da kötü söyleme!

Aklın fikrin kötü düşle mi dolu
Kötüden fayda yok, bırak o yolu
Mevla yarattıysa sen gibi onu
Sev onu da sakın kötü söyleme!

Sordun mu kendine kim yaratanın
Anan mı baban mı kim verdi canın
Her sabah ufkunda ağaran tanın
Saygı duy doğana kötü söyleme!

Şaban AKTAŞ
27. 12.2018

GEL BU GECE!

Gel bu gece seninle bir olalım
Demlenelim biraz kafa bulalım
Ne var ne yok nasıl hal dert soralım
Muhabbet demini alsın bu gece!

Dost dost ile candan cana kaynaşır
Gönül sevdiğinden yana yanaşır
Tut elimden beni dağlardan aşır
Gönüller muradın alsın bu gece!

O ne güzel sımsıcak bir bakıştır
Bakışına sümbül güller takıştır
Sensiz mor dağların yolu yokuştur
Dost felekten bir gün çalsın bu gece!

Ceylan gözlerinde gözlerim kaldı
Ellerinden tuttum dizlerim saldı
Aşk bir rüya değil, gerçek masaldı
Tüm masallar gerçek olsun bu gece!

Bir dolu içmeye mudur sebep
Tamburam rebapsa yüreğim kebap
Doldur/sun Aktaş bir dolu lebaleb
Lebinden bir yudum alsın bu gece!

Şaban AKTAŞ
27.12.2018 -19.22

GÖNÜL BAĞLARINA DOKUNMA!

Dokunsa dilime dilin dudağın
Dağıtırsın beni sen darmadağın
Boşlukta bulurum tüm bedenimi
Değmesin dokunma o gül yanağın!

Korkuyorum senden alırsın beni
Bir dünya verirsin bana yepyeni
Neredeydin gülüm ezelden beri
Her an intifada gör gönül dağın!

Gökte ay güneşe uzaktan bakar
Sürecek ayrılık mahşere kadar
El değersem sana kıyamet kopar
Ek biç cennetinde bu gönül bağın!

Aşkı Tanrı, aşk da onu yarattı
Yok etti kendi özünü arattı
Altı ateş sanki üstü sırattı
Cehennem misali kor yanardağın!

Fıratı Sırat’ı geçtim de geldim
Aşk ile narını içtim de geldim
Bir yanardağ idim göçtüm de geldim
Hem külü hem gülü vardır bu/dağın!

Aktaş deyip geçme kirece döndü
Kireç deyip geçme ilaca döndü
Aşk tüten başında kaç baca söndü
Küllerinde güller açan bu bağın!

Şaban AKTAŞ
27.12.2018 - 23.20