Dağların uykusunda
Gönlümün kuytusunda
Bir düş olduğumu gösterdin bana
Yokluğumu gördüm
Ahir zamanların yoklamasında
Bu da benim insan kusurum

Ağlama sen, kırma gülüşlerini
Suya seslen ismimi
Yolumu kaybetmiştim kalbimin gölgesinde
Günahlarımla çıktım ortaya
Yüzüme bakmadan vurun
Bu da benim insan kusurum

Şimdi pencelerim türküler söylüyor
Perdeler örtülürken çocuk yüzüme
Canımdan kalana bir bak
Küllerimi savurmadan önce
Rüzgara oku umut şiirlerimi
Ben kendimi bile unuturum
Bu da benim insan kusurum

Sen benim yüzümü yıka
Limon kokulu ellerinle
Sen benim saçlarımı tara
Boynum masallarda bükülürken
Elimden bir amber ağacının dalı düşerken
Bu da benim insan kusurum

Bütün okuduğum kitapların
En cahil çocuğuyum
Hayat bana süt içirmedi
Kuru düşlerle büyüdüm
Çıplak kalbim, çıplak ayaklarımla yürüdüm
Hayatın bıçağıyla kendimi öldürdüm
Bu da benim insan kusurum