Düşmüşsün
Büyü mü yaptılar, nazar mı değdi?
Halıdan, kilimden çula düşmüşsün Harami olunca ay erken doğdu Önlem almamışsın, ala düşmüşsün Kıvranıp dururdun güneş batarken Üzülürdüm kaşlarını çatarken Telaşından belli adım atarken Çıkışı olmayan yola düşmüşsün Gülümsün diyene verirdin buse Almazdın hakkıyla düşmenden hisse Gönül senin için girerim bahse Kadrini bilmeyen kula düşmüşsün Gönül telin koparırken vaveyla Sırlar âlemine kurmazken hülya Düşlerine göre yokken bir Leyla Mecnunluk taslayıp çöle düşmüşsün Benzemezdin yeryüzünde kullara Hayaller kurardın mutlu yıllara Acıyorum bulunduğun hâllere Çaresiz kalmışsın, fala düşmüşsün Velhasılı İki kapılı handa Uyunca aklının emrine sen de Emaneti gezdirirken bir anda Delibal nadide güle düşmüşsün Celil ÇINKIR - DELİBAL |
Mutluluk bulmadın başka kollarda
Tükettin kendini çıkmaz yollarda
Ne yazık biçare kalıp ellerde
Sonunda bak işte dile düşmüşsün
Bu enfes şiirinize bir dörtlük ile bende eşlik etmek istedim naçizane.
Usta kaleminizden yine okunası yine muhteşem bir şiirdi.Yetkin kaleminizi canı gönülden kutluyorum üstadım.
Selam ve saygılarımla.