İnanınız
Gün karanlığa döndü yüzünü
Güneş göç eyledi uzaklara Elleriyle lambalarını yaktı kent Geceyi, leziz bir çay gibi Tavında demledi Tanrı Beş parasızız yine Damaklarımızda yoksulluğun Buruk ve acı tadı Güneş doğunca Çöl kıraçlığından utandı Göğsüne gülün yaprakları düştüğünde. Gül, görkemiyle Kızgın kumları kızıla boyadı İnanınız lütfen! Tatlı bir söz, güzel bir gülüş ve iyi niyet Bir gün, Bütünüyle değiştirecek dünyayı. |