SUSAYA SUSAYA SUSTUM
bu akşam öyle içimin içinden geçtim,
karanlık izbe , elimi nereye atsam boşluğun derinliği ben yine yeniden boşluğun boşluğunda kayboldum , sonra , sessizliğimin çenesi kitlendi, öyle ne kadar yol aldım bilmiyorum, sessizliğimde yorul du ki , istemsiz kıpırdandı, dudaklarımda sessiz bir çığlığa, dönüştü, harflerim küskün, ben sessizliğimin ağlayan yankısını, duymaya, anlamların havayı dövüşünü izlemeye çalıştım, küçük bir izci gibi, umudu bir uçan balonda sönmüş gibi, sustum, susa’ya susaya sustum. Sibel Karagöz |