ARIYORUM
kalmadı bende....
ne sevgi duygusu , ne mutsuzluk korkusu anlamadı hayat bir kez olsun beni yaşanacak günler var daha pişmanlık dolu koşmalıyken hızla son hedef ölüme bırakmıyor beni geride kalanlar düşüncesi boşalıyor kadehimde umutlar daha içmeden arıyorum kendimi dönüşü olmayan yolda mutsuzluğa kürek çekerken, azgın dalgalarda kalmışsa bende, sevgiden kırıntılar kapatmalıyım şişeyi, bırakmadan denize gider mi bilmem bu haber sevgiliye? denize açılan sandalımda gidiyorum bir mechule, sitem etmeden varım-yokum bilmecesini çözmeden arıyorum kendimi girerken son dönemece ben değilim suçlusu, dönmüşsem viraneye ben değilim, sevgiye hasret giden yüklenmeli bütün suç mechule giden SEVGİLİYE. Ünal TÜRKOĞLU |
Böylesi saglam bir finale, saglam uyak´lar yaraşirdi..
Saygilar Elifleyin..