Sayın TEZAL...Benim yorumlarımın samimiyetinden kuşku duymadığınıza inanıyorum...
Şimdi aynı samimiyetle yazmak istiyorum...
Bu konu benim en çok ilgi duyduğum konudur...
Ruh sağlığı yerinde,yaşama sevinci taşıyan,bunu çocuklarıyla paylaşma bilincine sahip ana-babanın,kişinin hayattaki en büyük şansı olabileceğine inanırım...
(Bu şansa ben de sahip olmak isterdim!...)
Şiirde içinizi dökmüş,"günah çıkartmak" istemiş de olsanız,
olan kendinize haksızlıktan öteye gitmemiş gibi geldi bana...
Sizin hangi şanssızlıklar,anlayışsızlıklar,yokluklar ile mücadele ettiğinizi,eşsiz bir yürekle yazdığınız şiir ve yazılarınızdan tanıyoruz...Yani demem o ki,şansa bağlıdır bazı şeyler,dost...
Çocuk yetiştirmek de kolay değil,ana-baba olmak da...
"Gerektiği" gibi bir babalık yapamıamış olduğunuza inansanız da,
nihayetinde siz de bir insanız,hem de duygusal olanından...
Velhasıl azıcık da olsa duygunuzu paylaşabildimse ne mutlu...
Sevgi ve saygılarımı sunarım...