Bugün şiirlere sığmıyorum garip bir his var mevsimlerde,
Eskisi gibi değil ne kar ne yağmur ne de güneş parlıyor ,
Pili bitmiş dünyanın sanki.

Her koridordan çıkıyor ah u vah sesler
Sıraya çizilmiş sırattan geçenleri , görüyorum,
İnleyerek düşenleri

Giryanlarımdan seller akıyor,çaresiz mahkûm gibi

Benim gibileri aynı halde,
Kimisi , secdede elleri semada,bekleyişlerde kimisi hıçkırıklarında boğulup kıvranıyor!
Vakaların sayısı artıkça artıyor

Gök gürlemiyor yer titremiyor fakat bir deprem yasında uyanmak misal
Beynim sarkıyor ellerim titriyor yüreğim zıplıyor ,


Lâ ilahe illallahü melikul Hakkul Mübin
Diyorum

Ve yürüyorum, ileride ellerinde telefonu bu acıyı kaydedenler gülenler , eğlenenler görüyorum ölüm onlara bir adım iken
Ne ata evlada, ne evlat ata acısını hissediyor
bilinçsiz ruhlarında devam ediyorlar
Ne bir ders alıyorlar miskal-i zerre duygu,bencil de kinleri ,kibirleri ,hala tavan ve toprak altında .

Kimisi gündüz/de karanlıklar arar
Kimisi yok yere ah edip yanar
Kimisi her dem de Rabbin i anar!
Ey büyük Rabbim diyorum
bu nedir?

Ve kimi ölü,kimi diri sorusu beynimde girdap ediyor?

Ve

düşünüyorum

nefes alıp vermenin şükrana ihtiyacı var,
Yok ise insanda Rabbine bir şükür
işde gezer yaşar gözü kör kör !

Kabirlerin arasında, sıralananmış gerçek ölenleri görünce bugün,

Kimine her takvim sayfası bir kar
Kimine bu dünya günlüğe
sığar
Kiminin ölümü,vakti bellidir
Kimisi çokdan öldüğü aşikar


Anlamı:
Lâ ilahe illallahü melikul Hakkul Mübin
Anlamı
Eserleriyle aşikar, hakiki mevcut ve yegane mülk sahibi olan Allah’tan başka ilah yoktur.“ 

Ayşe Kavak