ÇAĞ HASTA
Kervancılar yolda ayak sürüdü
Yaylaları kara duman bürüdü Derelerden kirli sular yürüdü, Yağmur hasta toprak hasta dağ hasta. Kalem gibi kaşlar gözleri kara Kırıldı kollarım vücudum yara Çaresi bulunmaz düşünce dara, Üzüm hasta yaprak hasta bağ hasta. Bazen dile gelir şu yüce dağlar Analar kucakta yavruya ağlar Şifayı bekliyor hastalar sağlar, Kadın hasta çocuk hasta sağ hasta. Bahçede güllerin renkleri solmuş Her tarafa sanki sinekler dolmuş Çobanlar kırlarda otları yolmuş, Koyun hasta kuzu hasta yağ hasta. Bekledim mevsimi baharlar gelmez Küçükler büyüğün kıymetin bilmez DOĞANAY’ın buna yüzleri gülmez, Günler hasta yıllar hasta çağ hasta. Kemal DOĞANAY |