Akşamları Bilirim
Ayrılık hüznü yaşatan yağmurlar bilirim
Islanan yanakta sevda bulutunun geçtiği Gün batımı kızıla çalan akşam güneşinin Ufkun başında buz mavisi aşkların eridiği Portakal çiçeğinin solduğu akşamlar Dantel gibi işledim sevdayı o akşamlarda Her ilmekte yakan sancıyı, tuttuğum nefesi Tutmadığım bakışları, dik, boşalan yaşları İnsanlığın utanmışlığını, vedaların en tatlısını Menekşelerin boyun büktüğü akşamları Sonu gelmemiş akşamın yalnızlığında atan yürek Ayazda kalmış çocukların avucundaki kırıntılar, Sokaklardan yayılan yaşanmışlık kokusunun tadını Etek’deki dökülmeyen taşların ağız dolusu ağırlığını Kasımpatı morunun ... Bilirim Gönüllere yansıyan mavi akşamlarını da bilirim |