bölünme,
geceden kayan bir yıldızdı,
biz anlayamadık...
yorgundum, dile harfleri ,
gül’e renkleri,
çalamadım,
ay düş’erdi düşten ,
uykuların gül kokulu,
saran , okşayan ,
kollarından...
bölünürdüm,
parça pinçik,
her parçam, ayrı bir ağıt,
bir yanım, anne kucağı bekleyen bebe,
bir yanım, sessize kambur kör nine,
bir yanım, var ki ...
o,
hem ana,
hem nine,
hem bebe,
kum saatini, ne tarafa çevirsem,
rüzgar,
ç’alıyor zamanı kumundan,
fırtına,
savuruyor,
bir üç yaşıma ,
bir yirmilik dişime,
bir doksanlık başıma,
ben, tüm zamanların,
kirli elbiselerini üzerimden,
yaka paça,
döve söve,
soyuyorum,
rüzgar savuruyor,
bölünüyorum,
belki ayrışıyorum,
tüm incelikler,
sesini, bir yalnızlığın içine,
saklıyor,
için içine, lahana bebeler gibi,
yara üzerine yara yamalar,
içten dışa matruşkalar gibi,
büyükten küçüğe sıralar gibi,
mayoz , mitoz bölünme,
bitesiye...
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri