Her zamankinden karanlık
Her başımı yasladığımda o yastığa,
Bitmeyen geleceğin ufkunu görüyorum, Geceler kapkaranlık, Simsiyah. Kendi gölgemi bile bulamıyorum, O kadar alacalı ki, Bazen kıvılcım çıkartasın bile gelmiyor, Gölgen ise senin onu fark etmeni beklerken, Çığlıklarını gizliyor. O da mutlu bu karanlıktan, Çünkü bir ışık süzülse, Kendisi de biliyor özel olmayacağını, Şimdiki kadar. |