Neyi
Karşıyakacak ki
Umut
Yokluğun
Var iken
Sensizliğin
Ömrü yer iken cepten
Zaman zamansız iken hepten,
Ne ifade eder ki heceler
Sevgiye hitaben,
Bir hiçe boyun
Eğdim
Sabır
Bir teselliden ibaret sandım,

Düşün
Bak
Bi
Geriye
Ne kalacak kar diye
Verilmiş gönülden
Gayrı,
Kalplerde yüzen
Yürekte denen deryalarda,
Gözlerdeki yaşlar
Yaslara enkaz
Silenin de yoksa
Beklersin hasretle
Yağmur yağsın diye boşu boşuna,

Acı ile karışır
Yellerin arasına
Bıraktım
Tepinsin ahın pazarında
Yad ellere oynuyor
Vuslat
Çıkmaz
Sokağın duvarlarında
Soğuk soğuk
Boğuk boğuk
Bir seste gelmez oldu artık,

Gurbet elde
Bulmadık biz bu canı
Zamana kurban olmak neye
Çare,
Ve
Sonra
Sessizce öptüm hayalini
Ah bir de kokunu
Duyabilseydim
Cennet kapısını açardı
Belki,
Sonsuzlukta ip atlamak
Öyle güzelmiş
Ki
Bir sağa bir sola
Tutunarak o mavi gökyüzüne...

* Berlin, 26.11.2020 *

Talat Özgen