İLKER
Kömür dumanlı
soğuk mu soğuk, sürgün zamanlarının kasvetli Ankara gecelerinden birinde rastladım ona. Yalnız ve bitkin, düştü düşecek neredeyse Kumrular sokağının köşesinde. Yüreğinin sızısı yüzündeki hüzün. dumanında kaybolmak ister gibi sigarasının. ’’kızın nasıl’’ diye soracaktım olmadı. sahici umutsuzluk zamanlarından geçmeden önce. nejdetyeniyurt22ekim2020ankara ’’hiç beklemediği koşullar içinde bulabiliyor insan kendini ...hayat böyle bir şey galiba..’’ |