O, BENİ; BEN, ONUO, gecenin güne kavuşması gibi bekliyordu ... Bir alo’ya ses vermemi, Bir merhabaya hayat vermemi, Bir hatır’a , al güller dökmemi, Bekliyordu ... Ben, Gecenin yıldızlarına karıştım, geceyi koynuna bıraktım , uykuyu , düş’e sardım, özleme, düşlerinde bul beni, ara , sor , bir alo de , bekleme, bekletme dedim, O, beni bekliyordu.... Ben, onu bekliyordum... Bu böyle devam eder gider Ne gece bitti , Ne gündüz Varken, yok olmak Yokken, var olmak Elinde , dilinde bir ses ver Bir varlık göster... Sibel Karagöz |