ZILGIT...
Yüreğim zılgıt çekiyordu ama ne çare
Şimdi yasta ve suskunluğun ortasında Yabancı bir limana yelken açmış… Kırık küreğimiz hangi mutluluk limanına ulaştırır bizi Sevgi uğruna savaş vermeye değer mi ki Bazen savaşlar geri çekilmeleriyle bir zaferdir… Bu yollarda çamura bulanmış, Düşlerimi bulsam ne çare Ayıklamakla yeter mi bir ömre… Yüzümü aydınlıklara dönmüş Yalnızlık vatanıma geri dönüyorum Mücadelelerde enkazlar kalır bende geriye… Ben duygularımı gökyüzünde birleştirip Sonra yıkacak kadar beceriksizim… Onu yine göğüs kafesimde zincire vurmuşum Bırakayım da avuçlarında bana hüzünler biriktirsin… Acıya bağışıklık kazanmış Bir yürek acır mı hiç? Ben kor alevlere basmışım yüreğimi Bir daha nasıl yansın yangınlarda Kül yanar mı hiç? |
Kül yanar mı hiç?
Bende bi benim yüreğim yanmışta sönmüş sanırdım
Bir benim yüreğim dağlanmış kor ateşlerde
Şimdi anladım ki
Meğer her seven yanmış benimle birlikte
Suskunluk çeken dillerinin en yüksek sesteki zılgıtlarına tekrar kavuşması,ve her doğan güneşle birlikte dillendirilmesi umuduyla,sevgiyle ve umutla kal hemşerim