BERİTAN
Ölü kuşlar uçuyordu
Mavisi kızıl bir gökyüzünde Kangren olmuş elleri Sol yanında kurşun gülümseyişi İnmedi yeryüzüne Şerefiyle ölmeyi babasından öğrenmişti Sırtını dayadı yamalı bir yamaca Ölüme inat O herzaman ki gülümseyişini yitirmedi Salıverirken dağ yamacından bedenini Uçmayı öğrenmişti Zılgıt çalmayı yineledi Bedeni düşünce toprağa |
düşerken ağıt yere
ılgım ılgım
yeşertirken yurdu uçtan uca
yarınlar çocukların