Bugün yağmurun fıstısını duydum. Sevgiyle,merhametle,mutlulukla ediyordu duasını.O yağmur ki toprağa hayattı insana kan neyse toprağa yağmur da oydu. Öyle masum öyle temiz yağıyor ki sanki günahkar kulların kalplerini temizlemeye and içmiş. Sesini dinledikçe huzura yelken açıyorsun,birde duanı eklersen o damlacıklar sanki sana gülümsüyor,bir dost gözünden daha dost canlısı oluyor eğer ki sevebilirsen. Belki karanlık dünyaya koca bir hediyedir onun ruha iyi gelen sesi , şekli şemâli. Tefekkür ettiriyor kalbi çatlatıyor neredeyse. Gök mü deliniyor nereden geliyorsun ey yağmur ? Mucize eseri bir şeysin. Fakat kalpten perde kalkmadan anlaşılmıyorsun.
Tohuma hayatsın her şeye cansın , insana huzur kaynağısın. Yağmur tanecikleri yeryüzüne usul usul düşerken acaba insanların dualarını mu ulastırıyor Sahibine . Kim bilir neler dönüyor 7 kat semânın üzerinde Arşta, Kürsî de .. Elma kurdunun yalnızca yaşadığı o küçücük deliği bilmesi gibi yalnızca yaşadığımız evi bu dört duvarı mı biliyoruz ? Kalpten perde kalkmalı, kalbin lambaları yanmalı belki o zaman eserden müessire açılan yolda yıldırım hızıyla ilerleyebiliriz.
17 Kasım Salı 2020 / 18:55