ne varsa orda...kafamın içi kazınıyor kazma darbeleri indikçe afallıyorum ya bu kainat olmasaydı bu şiir yazılmayacaktı. bir pencere sana, bir pencere bana, anlamaya çalışıyorum mana’nın ağırlığını yarısı uyuşukken beynim dünya var olduğundan beri sayısız ölümler toplanmış yas tutuyorlar cennette ölüm varmı diyorum tek cevap alamıyorum ağlamak için ağlayanlar gülmek için gülmüyorlar. daima eksik daima kayıp sorular kuş kadar beynimiz ne algılar her ipin, bir ucu vardır ya çeksende gücün yetmez sarmaya ne varsa orda, yinede dönüyor dünya. sonra gidiyorsun tek tek sözleşiyoruz onunla kim önce giderse haber verecek orada neler oluyorsa beklediğim haber gelmedi henüz belki gecedir, belki gündüz, posta yok, kargo yok, tel yok, gittiğin yerde angarya çok, ve sonra o kaşlarını çatıyor ben saçlarımı yoluyorum bir kel bulup ona satıyorum o ise gülüyor şimdi kelliğime pişman oluyor insan geldiğine.... Mustafa Yaman 15 kasım 2020 |
Yüreğine emeğine sağlık
______________________________Selamlar