Yenik düştü gülün yaprakları
YENİK DÜŞTÜ GÜLÜN YAPRAKLARI
Avuçlarımda rüzgarın sesi Savruldu duygular kalbimin katmanlarında Ayaklarım gidiyor tozlu yıllara Ne zaman bitmiş kelimeler Ne zaman geçmiş günler Yurdumda kuşlar çoktan göç etmiş Meftun zamanda sıkışmış anılar Özlemin boğazında kalmış benliğim Duvarların da acı bir inilti Kimsesiz,sokakların dili Şimdi rüzgara yenik düştü gülün yaprakları Köşeye sinmiş bir ıssızlık Gözlerim veremez artık yaşları Işıklar uykuya çoktan yatmış Kurumuş ağaçların kolları Dargın anılar, Kırgın kelamlar, Son kez hatırıma gel hasret kokulum Son kez ağla sokaklarında naz kokan şehrin Son kez yazıyor bu kalem Bakmayacağım sana bir daha Adını dilime dolamayacağım Güllerin kokusunu yayana kadar Gülmeyeceğim sokakların yüzüne |