SON DEME DOĞRU
SON DEME DOĞRU
Ruhun engebeli düzleminde Yarıda kesilen haykırışlar durağında Bir ileri iki geri gözlerinin ışıltısı Yetim kalmış kelimelerin cenderesinde Yolların pürüzlerinde ayraçlar Gecenin koynuna gizli cümleler Alt edilemeyen duygu selleri Yerine oturmadı kapının kolu Düğmeler bulamaz yerini Çok uzaklarda kelamlar Gidiyor son katrede zaman Telaşın koşturması yakamızda Uzatsa askıdaki bekleyen el Bir umut gönder, bir ışık Merdiven dayanıyor arşa Durmuyor an Sönmüyor ateş Sınırlar çoktan belli Nereye gidecek gölgem Nerede bitecek nefes |