Tam sekizinci kattayım,
Öldüresiye bir oyuna davet edilmişliğimin mağrurluğu ile yürüyorum
Böyle sürer bu.
Ev tam 235 adım, tekli
Her dönüşü hesaplarsan 470 eder, ortalama 500 diyorum,
Ayaklarım her an karışabilir birbirine
Sen arttırıyorsun, sevgili karga
Tüm risklerini yaşamın göbeğinde bir bağ gibi tuttuğun ince parmaklarınla,
Silerek arttırıyorsun acımakta olan kabuksuz yaranın hacmini,
Yaranın büyümesini dert edecek değilim- değilim dert, devam edecek yaranın büyümesi-
Unvanlarının üzerine iktidar devriliyor ve çırılçıplak,
Kalıyorsun da öylece ortada- sevgili karga
Ölmüyoruz, sen uçuyorsun hala ben atlamıyorum hala buradan aşağıya
Ev tam sekizinci katta- birinin ölmesi gerekiyor diyorum
Sen ısrarla gak!
Gak değil, gak değil, gak olmaz diyorum.
Tehditler savuruyorum camın öteki yüzünden,
Duyman için ağzımı genişçe açarak, tükürükler sıçratarak, öfkeyle
Kanadını vuracak bir avcının duasına kaldırırdım ellerimi istesem
İstesem ispiyonlardım seni, âleme
Derdim ki, martının leşini tutuyor gırtlağında
Derdim ki, bir tecavüzü gömdü gözlerine, yine gak dedi
Hain karga.
Birinin ölmesi gerek, çuvalın yükü unun yükünü geçtiğinde,
Yükün hafiflemesi gerek.
Dönüp gelip kendime yerleşmem gerek.
Ve artık sevgili karga- bize bir anlaşma gerek…