Bulutun elleriGökyüzü ne kadar mavi olursa olsun Eğer kapatıyorsa bir bulut güneşin gözlerini Tüm şehir karanlıktır o vakit... Deki; bulut çek ellerini Alma ışığımdan sıcağımdan yaşam hevesini O açmalı, yayılmalı ki nasiplensin şehir Bu nurun ışığında tedavi olsun yaralarımız Yoksa tabip çare, merhem deva olmayacak Bir sonra ki, güne düşlere, gülüşlere kör kalışımıza Aklımızı ceviz kabuğunun içine hapsedişlerimize Kalbi ruhumuzun arş-ı aleme nüksedip O nurla bir oluşlarına Mani olma ey kara bulut! Yoksa kahinler felaket, alimler kıyamet diyecek Bu kör, izbe kar’anlığa |