Geceler
Gece ruh bin türlü ızdırapla kıvranır
İnsan sıkışır,bunaldıkça bunalır Sığınılacak liman arar kendine Koşar Rabbi’nin o sonsuz rahmetine Gece insan vuslat arzusuyla dolar boşalır Erse vuslata,gelsin bin ızdırap bin kahır En sırlı düğümlerin çözüldüğü anlar Hep sonsuzluk peşinde geçer zamanlar Sükûn gecenin en koyu rengi Bu sükûn içinde gelişir mana hevengi Zaman daraldıkça daralır mesafeler kısalır Ruh adeta bu nurdan iklimde yol alır İnsan hep O’nu düşünüp varlık şiirini heceler Gönlüğüne ışığın sağanak olup yağdığı geceler |