AĞLAMAM DİYORDU
Ağlamam diyordu, sanki bir dere
Gözlerinden aktı aktı da gitti.. Son bir kez diyordu, belki bin kere Gözlerime baktı baktı da gitti... Elveda demeden, başladı yası Yandı hançâresi, tükendi ha’sı Topladı torbayı, tarağı tası Yüreğimi yaktı yaktı da gitti... Ne yapsam beyhude, gülmedi yüzü Her şeyi, her yeri, yokuşu, düzü Karakışı bile, baharı, güzü Kafasına taktı taktı da gitti... Sırılsıklam oldu, uyandı terden Diz üstü doğruldu, yattığı yerden Kaldırdı elini, vazgeçti birden Dizin dizin çıktı çıktı da gitti.. Öyle bir ah çekti, heceler sustu Cümleler lâl oldu, sözcükler pustu İçinde ne varsa, sessizce kustu Dişlerini sıktı sıktı da gitti.. Kalemim pes etti, kırıldı gönyem Zincirler pas tuttu, kayboldu künyem Harabeye döndü, yıkıldı bünyem Canevimi yıktı yıktı da gitti.. Rizavanî... |
Güzel şiirlerinden birini daha, beğeniyle okudum. Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM. Nice güzel şiirle...