Ben yaralarımı kendim sardım
Ben yaralarımı hep kendim sardım...
Kimse den aman dilemeden, Minnet etmeden... Nasıl düştüysem kör kuyulara, Tırnaklarımla kazı ya kazıya, Çıkmasını da bildim... Nice kahpe kurşunlara gögüs gerdim... Ellerimle söküp çıkardım.. Düştüm kalktım,tekrar düştüm yıkıldım, kanayan dizlerimi,kor olan kalbimi sardım, Tekrar kalktım ayağa, Her seferinde daha da güçlendim... Ben kanayan yaralarımı hep kendim sardım... Çünkü; Bir anka kuşu misali küllerinden yeniden doğmayı ögretiyor hayat insana... Ve ben şimdi küllerimden yeni bir ben doğuruyorum. Merhaba dünya... 25-10-2020 Ayşe Başaran |