SENSİZLİK KORKUSU
Sensiz uyandığım her sabah
çatık kaşlarıma sis çökerdi sarı sonbahar dökülürdü saçlarımdan ne nisan vurgunları yedi gönlüm bir bilsen seni benden alan o uzak diyarlara bir of uçardı bıldırcın yüreğimden sözlerim meltem haşmetiyle savrulurdu dört bir yana ağıtlarım buz tutardı güpe gündüz ardından sağanak dökülürdü çatlayan dudaklarıma ibrik ibrik taşardı anılarım hayal meyal gökkuşağı bezerdi çehreni ne seller ne tufanlar ne depremler atlattı bu sefil coğrafya bir bilsen mevsimler aşkımın tadı tuzu, ağrıma giden tek şey,sensizlik korkusu. Ali Özcan |