KEŞKE...
işte gidiyorum
gidişlerime kendimi gömercesine her durakta kendimi bırakıyorum her kalkışta kendime elveda diyorum belki kendimi bıraktığım bir yol ayrımında seni de bırakırım ne dersin olur ya kendime elveda derken seni de gidişlerime gömerim ruhumda saplı bıçakların herbirinin adı sensin her nefes alışımda ciğerime saplanıyor binlerce parçan saramıyorum yaralarımı içerime akıyor oluk oluk kan ben gidiyorum sen benden bihaber ben sende tutuklu elim ayağım kesik senden sonra kolum kanadım kırık bir de bir de kara saplı hançerin saplı sırtıma senden yana ne kaldı ki keşke diyorum keşke iyilikten yana bir şeyler bıraksaydın bende belki o zaman daha asil olurdu çektiğim acı böylesine aptal böylesine ahmak böylesine zavallı hisstmezdim kendimi belki o zaman sana üzülmek sana ağlamak sana uyuyup sana uyanmak için bir nedenim olurdu belki o zaman ben de derdimi paylaşırdım birilriyle unutulmuşluğumun içine gömmezdim unutamadığım seni kendime bile anlatamadığım seni anlatacak bir dost sohbetim olurdu her an gözlerimi kaçırmazdım insanlardan doya doya ağlardım sana gözyaşlarımı içime akıtmazdım belki o zaman yürüegimin içinde boğulmazdım dolup dolup içime akmazdım keşkesenden yana bir iyilik bıraksaydın bende herkes gider elbet her aşk biter bir gün keşke sen de... belki o zaman belki ben böylesine zavallı böylesine acınası olmazdım keşke... keşke... Bahar |
Ahh keşke yürekler bulsa birbirini sevse aşkın doruklarında mutluluklar olsa ahh keşkeeeeee
kutlarım yüreğine sağlık
kalemin daim yüreğin gül yaşamın mutluluk olsun