beklemek
saçları gri gözleri mavi
bir tren yaklaşıyor sanki akıp gittiler gözlerimden beklediğim değildi belki vakit geceyarısı olduğundan kimseler geçmez oldu buradan gözyaşlarım süzülürken duvardan uyuklaya kalmıştı bekçi bir istasyon boşalır biri dolardı ayrılanlar burada el sallardı o günlerden birşey kalmadı yenilmeyen ben varım şimdi artık bütün sevinçleri kaybolmuş belkide trenler unutulmuş çünki hiçbir beklenen gelmiyormuş üşürmüş tutmayan eli 20 ekim 2020 |