dudak rıhtımı// . . . teni kırıştıkça, kısırlaştıkça toprağın betonlaşıyor, tenhalaşıyor duygular ve şehre doluştukça kokuşuyor bildiğin insan yalnızlıkları ben yağmur değilim ellerim nadas, ellerimde açmıyor inadına yaz adı unutulmuş, isyanı susturulmuş dudak rıhtımıyım haydi sıkıca tut, tut ellerimden gidelim, gidelim artık bu şehirden ne duruyorsun niye sokulmuyor, niye dokunmuyorsun hala dünün üzerine çarpı atarak yarına hiç doğmayacakmış gibi bakarak ve ruhuma tüm çıplaklığımla bedenimi katarak tam karşındayım dokun bir tutam dilsiz yeminim esaretime haydi tutuşsun, tutuşsun gölgesine artık karanlık... ve sen, limanlarıma inat demir al, yelken ol bize hem bırak denizini bulsun mavi hem kaç işlemdir, kaç hüzündür ki ayrılık bütün artılar senken, eksilen neden hep ben neden olsun, sen yinede ne günümden ne de şiirlerimden eksilme hep ol, ol sevgili… . . . // ilhanaşıcıekimikibinyirmi |
Yüreğine emeğine sağlık
_______________________________Selamlar