Oysa; *ÇOCUKTUN * sen!
Taşınası zor yüklerin Ağırlığında çöktü omuzların
Hayaller kırıldı gözlerinden düşerken tek tek umutların Oysa çocuktun sen! Kocaman adamdan sayıldın Çilingir sofralarında türküler söyledin anason kokularına ve soluduğun hava efkar dağıtırken duman duman aldığın her nefesle boğuldun … Oysa çocuktun sen! Kız çocuğu kadar narindi soğukta kararan ellerin Gözlerine yuva yapan çaresizliği görmezdi kimse Kimse duymazdı eve her dönüşün de Çıplak ayaklarının gecenin kahpeliğine inat kaldırımlarda Neşeyle çıkardığı sesi… Oysa çocuktun sen! Bir ayakkabın yada bisikletin olsa! Dumanını attırırdın Kahpe gecelerin taş kaldırımlarına Hani ; (Piç) olmasa şu! kimsesizliğin… AyNuR |