Hepimiz
bir filmbazın
köpekleriyiz
tencereden
direksiyonlarımız
mazota
ben sana
mecbur
değilim
diye
yazıyor
son anına
kadar
seyirsel
asla şiirsel
değil
rakamların
alt alta
yazılması
rakamlardan
kasıt
cansızlaşmamızın
serüveni
bize
doğrudur
çürük
bir ozan
havası
katıyor
oysa
azgın
doğalı
kurtçuklarımız
her şeyi
bok parçasından
daha beter
duruma
eriştiriyor
annelerimizin
o beğenmediğimiz
eriştelerinden
uzakta
bir çölün
en sulu
yerinde
biz olsa olsak
sinemayız
dijitala
indirgenmiş
Hamletlerin
tırnak aralarında
bir kum
tanesi
oranında
değerli
bir film
şeridini
yakmakla
bir film
karesini
yakmayı
denemek
arasında
barbarlık
tarihimiz
kadar
mesafe
bizi
sadece
kimyasal
bir bileşik
haline
getirmekle
yetiniyor
ağaç
yapraklarından
giydirilmiş
öksürüklü
sinemanın
sonrası
bizim
vefalı
kurtçuklarımızın
diş seslerinden
bir kulak
çınlamasıdır adeta
geçinmiyor
ve geçirmiyor
değilim
bu kurak
herkese uzak
içimden
kulaklar
kimin
için
çınlıyor
sizden
bir tencere
istiyorum
kaçmakla
kaçırmak
arasında
yere
uzatılmış
cenazemden
uzaklaşmak
için...



İlker ÖZDEMİR