Nasip Etmedi
Sormayın
Yüreğime bu ayrılığı Gözyaşlarımın içinde boğuluyor Akrep, yelkovan Yaşadıklarımıza, bir anda nokta koyup gitmeni Kabullenemiyorum... Artık, çayımı demlikte demlemeye gerek te kalmadı Sallama çay yetiyor bana Yokluğunun Yoksulluğunda yaşıyorum nasılsa Yemek saatleri umurumda bile değil Ekmek arası yetiyor bana... Ne uykularım kaldı Nede rüyalarım Gecem gündüze, gündüzüm geceye karıştı Yaşayıp, yaşayamadığımın farkında bile değilim Yıkıldı hayallerim Öyle bir acı ki bu, anlatamıyorum... Kendine iyi bak demiştin ya İyi bakamadım kendime Yüce Allahım Seni, bir kaldırım taşına nasip etti de Bir bana Bir bana nasip etmedi... Şiir: Fuat İNCİR |