Varlığın...
Ölü mezralardaki yoksul adam
Hala yaşıyordu bir yerlerde Anlıyordum izlerin dilinden Kopçası çürümüş madalyonu Siliyor, parlatıyor, saklıyor İnleyen rüzgarda kayboluyor Bazen geçmiş tepede kıvrılır Asılı kalır en yükseğinde Derken başka kıtaya uzanır Varlığın sesi belirir Bilinmedik vahada gölgesi yükselir Lakin bilmiyor ki Hoyratça harcanan bir zaman Hiç bir mezara sığmıyor.... Mustafa Yaman 27 eylül 2020 |