Kayboluşİçimde kaybolmuş bir şehir Işıkları bir yanıp bir sönüyor Onu ararken duruyor zaman Gamsız dünya hala dönüyor Kaybettiğim bir çok şey gibi Aklımın köşesinde mıhlanıyor Öyle bir döngü ki hergün yeniden Ve bir öncekinden daha çok acıtıyor Gecenin karanlığı yetmiyor Hüzünlerimi örtmeye Yağmurun gücü yetmiyor Gözyaşlarımı gizlemeye Yetmiyor işte hiç bir şey Hiç bir şeye... Ben bana yeterim sanıyorum Zaman zaman İçimde ki budalayı oyalıyorum Çoğu zaman Ah bu ben! Ele avuca sığdıramazken Kalbimi, Kim susturabilir ki, İçimde ki haklı isyanları Kim ikna edebilir İnandığım şeylerin yalan olduğuna Bir zar atıyorum şimdi Ne gelirse bahtıma Bana ayrılan zamana tahammül ediyorum Küsmüyorum artık sonuma Küsmüyorum bana ait olduğunu düşünüp Kaybettiğim ne varsa... |
şiir sıradan bile olsa duygular değil.
çünkü insan ve çünkü çok canımızı yakıyor
buralarda şiir diye okur önüne serdiğimiz biz...
eyvallah.