üç ışıkesmer bakışında sarışın bir yoksulluk vardı günle öpüşen sabah buğusu/ nazlı güneş dağların koynundaydı şehre indi aydınlık geçtiği yerleri aydınlattı mavi mavi esneyen caddeler sonra henüz sönmemiş sokak lambaları ve uzun boyu ve parkası ve sakalı ve dimdik onuru yoktum o tabloda/ yerkürede yüreğinden kovmuşlardı beni anladım doğunca/ yeryüzündeki bütün acıları anlamak gibi senin gibi... gördüm büyüyünce/ asılan çacuklar gibi ya da aç yatan, düş görmeden... büyüdü çocuklar ama anladı seni büyüdük anladık seni... bağırdı Yusuf sonra gece çöken siyah bir itin gölgesinden... karanlığa... Yusuf dedi ışık... bak Yusuf deniz mavi/ gök aslan inan... elbet kurtulacaktır yurdum esaretin coğrafyasından... Ali K. Tanyıldız |