KARA GÜN / yar olmuş bize...
Harlayıp gittiği sevda ateşi
Sönmedi yıllarca gelmedi peşi Umutla bekledi doğan güneşi Şavk eder diyerek belki bir ize Meğerse yar olmuş kara gün bize Bulurum zannetti o yarin eşi Bir zaman avuttu bu ağu keşi Sarayı köşk oldu gönül kreşi Esmedi bağrında bir kez alize Meğerse yar olmuş kara gün bize Elini tutunca yaddan bir kişi Döküldü ağzında kalmadı dişi Kan dolu gözlerin inmedi şişi Kahretti ömrünce sır dolu gize Meğerse yar olmuş kara gün bize Divane dolaştı dağ ile taşı Sığmadı yerlere sevdalı başı Zehroldu sofrada ekmeği aşı Acıydı hayatlar bal iken size Meğerse yar olmuş kara gün bize Arayıp dururken gönle girişi Zay oldu akıl da kırdı kirişi Ahrete bıraktı yare erişi Ne varsa hatırda koydu valize Meğerse yar olmuş kara gün bize Çağlar ABDAL’ım der garip bir kişi Arz eder ahvali hal ve gidişi Ar etti kendine başka bir işi Divane dolaştı almadı vize Meğerse yar olmuş kara gün bize Mehmet Ali ÇAĞLAR (Çağlar ABDAL) Çorum / Eylül 2020 |
tebrikler
selamlar